Doradca handlowy 24h: 603 339 988
Doradca handlowy 24h: 603 339 988
W dzisiejszych czasach dużo mówi się o bezpieczeństwie kraju. Temat ten jest bardziej obszerny, niż może Ci się wydawać, bo co tak naprawdę to oznacza? Nie chodzi tu tylko o bezpieczeństwo przed zagrożeniami militarnymi, ale także niemilitarnymi. Bezpieczeństwo państw uzależnione jest przecież od stabilności gospodarczej, ekonomicznej i wielu innych aspektów. Ta utrzymywana jest przez obiekty o strategicznym znaczeniu, dlatego podlegają one obowiązkowej ochronie. O jakie miejsca chodzi? Jak wygląda ich zabezpieczenie? Odpowiadamy.
Zgodnie z ustawą o ochronie osób i mienia dnia 22 sierpnia 1997, obiekty ochrony obowiązkowej to miejsca, które ze względu na swój charakter, znaczenie dla gospodarki czy bezpieczeństwa państwa, wymagają szczególnego zabezpieczenia. To nie tylko budynki rządowe czy wojskowe, ale także obiekty przemysłowe, energetyczne czy naukowe. Wynika to z treści artykułu 5 punkt 1 Rozdziału 2 Ustawy:
Rozdział 2. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty podlegające obowiązkowej ochronie
Art. 5. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty podlegające obowiązkowej ochronie
Obiekty podlegające obowiązkowej ochronie to te, które są istotne dla obronności państwa, interesu gospodarczego kraju, bezpieczeństwa publicznego oraz innych ważnych interesów narodowych.
Do obiektów ochrony obowiązkowej zalicza się m.in.:
● obiekty ważne dla obronności państwa,
● budynki administracji publicznej,
● zakłady przemysłowe o kluczowym znaczeniu,
● obiekty energetyczne,
● środki komunikacji.
Takie miejsca muszą być chronione, ponieważ ewentualny incydent mógłby zakłócić funkcjonowanie państwa czy gospodarki.
Pełną listę obiektów wskazuje art. 5 pkt. 2 rozdz. 1 Ustawy o ochronie osób i mienia
2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą:
1) w zakresie obronności państwa w szczególności:
a) zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,
b) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy,
c) magazyny rezerw strategicznych, o których mowa w art. 15 przechowywanie rezerw ustawy z dnia 29 października 2010 r. o rezerwach strategicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1846 oraz z 2020 r. poz. 374);
2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:
a) zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa,
b) porty morskie i lotnicze,
c) banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach;
3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:
a) zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,
b) zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej,
c) rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne;
4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:
a) zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,
b) obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,
c) muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,
d) archiwa państwowe;
5) obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi ujęte w jednolitym wykazie obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej.
3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 2, sporządzają: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w stosunku do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie i kierownicy urzędów centralnych przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco aktualizują.
5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma charakter poufny.
6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji, o której mowa w ust. 5, znajdujące się na terenie województwa obszary, obiekty i urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3.
Ochrona kluczowych obiektów jest wielowymiarowa. Wykorzystuje się zarówno siły fizyczne, jak i nowoczesne technologie. Zabezpieczenie obejmuje m.in.:
● stałą ochronę fizyczną,
● monitoring i systemy alarmowe,
● kontrolę dostępu,
● zastosowanie odpowiednich procedur bezpieczeństwa.
Istotne dla ochrony kluczowych obiektów jest przygotowanie i wdrażanie planów ochrony, które uwzględniają konkretne zagrożenia i ryzyka.
Plan ochrony obiektu to dokument kluczowy dla skutecznej ochrony. To w nim precyzyjnie określa się procedury, działania i odpowiedzialności związane z zapewnieniem bezpieczeństwa obiektu.
Dla obiektów, które muszą być obowiązkowo chronione, opracowanie planów ochrony jest nie tylko zaleceniem, ale wręcz wymogiem prawnym. Plan ten jest rezultatem współpracy z różnymi służbami i instytucjami, takimi jak Policja czy Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Musi on zawierać analizę ryzyka, określenie potencjalnych zagrożeń i sposobów ich eliminacji, a także procedury postępowania w sytuacjach awaryjnych.
Ochrona strategicznych obiektów opiera się na zastosowaniu różnorodnych systemów i zabezpieczeń. Są to zarówno środki techniczne, jak i procedury organizacyjne.
Wykorzystuje się zarówno tradycyjne metody ochrony, takie jak patrolowanie, jak i nowoczesne technologie, np.:
● systemy kontroli dostępu,
● kamery z inteligentną analizą obrazu, wideodetekcją,
● zaawansowane systemy alarmowe,
● zabezpieczenia przeciwpożarowe.
Ochronę takich obiektów mogą realizować wyłącznie licencjonowane agencje ochrony, które spełniają surowe wymogi prawne i posiadają odpowiednio przeszkolony personel. Wybór odpowiedniej firmy ochrony jest kluczowy dla zapewnienia efektywnego zabezpieczenia obiektu.
Ochrona obiektów oraz infrastruktury krytycznej to zadanie wymagające specjalistycznej wiedzy i doświadczenia. Ochronę tę mogą realizować zarówno specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, jak również odpowiednie zabezpieczenia techniczne. W przypadku infrastruktury krytycznej odpowiedzialność za jej ochronę ponoszą zarówno właściciele, jak i operatorzy usług kluczowych. Współpraca między sektorem publicznym a prywatnym odgrywa tutaj kluczową rolę.
Obiekty podlegające obowiązkowej ochronie stanowią istotny element zapewnienia bezpieczeństwa państwa i społeczeństwa. Ich ochrona jest zadaniem kompleksowym, wymagającym współpracy różnych służb oraz zastosowania różnorodnych środków i technologii.
Wprowadzenie precyzyjnych planów ochrony oraz systemów zabezpieczeń to klucz do skutecznej ochrony tych istotnych dla narodowego bezpieczeństwa obiektów.